İntikam Yolunda İkinci Kez Yürüyen Kahraman Novel
Bölüm 200: Çıkmaza zorla son (Devamı)
Çevirmen: “Pink Tea” Editör: ”Jack_of_Editing_Trades”
「『Tanıştığıma memnun oldum, adım Lilia.』」
O kadınla, Lilia'yla, imparatorluğun sınırları içindeki harabelerden birinde tanıştım.
Tanrılara karşı koyacak gücü bulma umuduyla antik metinleri takip ederek oraya geldim, ancak ne yazık ki antik kalıntıların girişi tam benim varışımdan önce keşfedildi.
İstemeye istemeye, onu büyücü teorisyeni olarak çalıştıran loncanın oraya gönderdiği keşif ekibine gezgin arkeolog olarak sızdım.
O dönemde resmi olarak kraliyet ailesinin gelenekleri gereği bir eğitim yolculuğunda olmama rağmen, kraliyet mensubu olmam nedeniyle henüz keşfedilmemiş ve dolayısıyla da oldukça tehlikeli olan bu ören yerlerine ilk keşif gezisi kapsamında açıkça girmem mümkün olmadı.
Lilia'ya gelince, o elbette bir iblis olduğunu açığa vurmayacak ve her zaman bir başlık takacaktı. Ancak şükürler olsun ki, insanlar saklayacak bir şeyleri varmış gibi görünen bu tür maceracıların geçmişini kurcalamayı tercih etmiyorlardı. Kişi becerilerini kanıtlayabildiği sürece, keşif ekibine kolayca katılabiliyordu.
Keşif gayet güzel gidiyordu ve geri dönme zamanı yaklaştığında, gruptan bilerek ayrılıp, antik metinde anlatılan gizli odaya açılan girişten geçerek kalıntıların daha da derinlerine doğru ilerledim.
Bir tanrıyı öldürmenin ipuçlarını aramak için taş anıttaki şifreleri çözmeyi bitirdiğimde Lilia bana seslendi.
『Sen de bir tanrıyı öldürmenin yolunu mu arıyorsun?』
Bu dünyada tanrıları öldürmekle ilgili saçma sapan konuşmaları ciddiye alan ve hatta onları gerçeğe dönüştürmeye çalışan çok fazla insan olamazdı, bu yüzden aramızda garip bir akrabalığın gelişmesi uzun sürmedi.
Çoğu insan günlerini mutluluk dolu bir cehalet içinde geçirirken, biz tek başımıza kesin ölüme doğru giden bu dünyayı kurtarmak için harekete geçiyorduk.
Yaklaşık bir yıldır.
Hayatımızı riske atarak antik kalıntıları keşfettik, kendimizi bu önemli göreve adadık, sevinçleri ve üzüntüleri paylaştık.
Kısa sürede sadece ortak olmaktan öteye geçmemiz de pek şaşırtıcı değildi ve ilk defa, sadece bu dünyaya karşı görevimden dolayı bir prens olarak değil, bir insan olarak da korumak istediğim birine sahiptim.
「『De ki, dünyayı kurtaracağız, değil mi? Yaşadığımız dünyayı.』」
「『...Evet, tanrıları öldür, onların yerini al ve sonunda kimsenin ağlamak zorunda kalmayacağı bir dünya yarat.』」
Yatağımızın rahatlığında konuştuğumuz sözler.
Bu benim yeminimdi. Onu bu dünyayla birlikte korumaya dair yeminim.
Benim için bu yemin, bu dünyayı koruma görevim kadar önemliydi.
☆
「『Ktaaaaaaaaaaaa?!』」
Uzaklardan bir yerden belli belirsiz bir çığlık duyuluyordu.
(....? Burada ne yapıyorum...)
Tüm vücudumda yayılan acıyı hissettiğim an, kafamdaki bulanıklık dağılmaya başladı.
「『Ne yaparsak yapalım, her şeyi hatırlamadan başlayamayız. Nasıl hissediyorsun? Biraz berraklık kazandın mı?』」
「『Higyuu!!! Gagaga, o anı ne… Ben mi? Bir iblis kralının özü mü…? Sen bir kahramansın? O zaman krallığın o 『Gümüş Kahramanı』 ne? Hayır, ilk başta Leon ve diğerleri seni köşeye sıkıştırdı…』」
「『Doğru, tam da dediğin gibi, ilk çemberde köşeye sıkıştırılıp sizin tarafınızdan öldürüldüm. Evet, işe yaramış gibi görünüyor. Doğru hatırlamış gibisin.』」
Ses, az önce yaşananları bana hatırlattı.
「Ah...」
「Oh, diğer yıldızımız da uyanmış gibi görünüyor. İyi zamanlama.」
「Kaito...」
Gözlerimi açtığımda, yarattığımız canavarı gördüm.
Bilincimi kaybettiğim andan itibaren yer değişmemiş gibi görünüyordu. Altımdaki zemin siyah bir kuma dönüşmüş gibi görünüyordu ama aynı yerdi, sihirli güçle doluydu.
Hayır, buradaki sihir şimdi bilincimi kaybetmeden öncekinden daha güçlü hissettiriyor.
(Peri ağacı kesilince, peri kraliçesi ve mücevheri kaybolunca, ejderha damarından güç taşmaya mı başladı?)
Bundan sonra, bu peri ormanı gibi yüksek yoğunluklu büyü gücüne sahip daha fazla yer dünyanın her yerinde ortaya çıkacak. Ama şimdilik, bu taşan mana sayesinde iyileşmem önemli ölçüde hızlandı.
「Bir bakıma, seninle görüşmemizin üzerinden epey zaman geçti, Leon. Oldukça erkeksi oldun.」
Durumu anlamaya çalışırken Leticia bana seslendi.
Lilia'nın küçük kız kardeşi ve iblis kral çekirdeğinin şu anki sahibi.
ve ayrıca çok az sayıda yoldaşlarımızdan biri olduğunu düşündüğüm birisi.
「...Duruma bakılırsa sen bize ihanet ettin sonuçta.」
「Evet, tam olarak öyle. Bütün bu zaman boyunca sana ihanet etmek için güvenini kazanmak için çok çalışıyordum.」
(...Aa, bu kız da bizim ürettiğimiz bir canavar.)
Leticia'nın ihanetini bu kadar rahat bir şekilde itiraf etmesinin ardından, gözlerindeki karanlığı gördüğümde aklıma gelen düşünce şuydu.
Bağlı falan olmadığım için kalkıp etrafa bakıyorum.
Benden biraz uzakta Lilia diz çökmüş, derin derin nefes alıyordu.
Arkamda bir peri pınarı vardı, ejderha damarının gücü fışkırıyordu.
Önümde Kaito ve Leticia, sonra da loncada tanıştığım, bu ikinci dünyada yoldaşları gibi görünen Nonorik, Mai ve Yuuto. Üstüne üstlük, tamamen iyileşmiş gibi görünüyorlar.
(Buradan zorla kaçma şansım yok.)
Kendi yaptığım hesaptan dolayı sinirleniyorum, dişlerimi gıcırdatıyorum.
Yorum